2,5 sene kapı kapı gezip seni bekledim. En ümitsiz olduğum anda çıkıp geldin hayatıma. İlk öğrendiğim an cinsiyetin içime doğmuştu. Her anın o kadar kıymetliydi ki. 6. haftamda geçirdiğim kanamada benimle kalman için sana yalvardığımda anneciğini üzmemiş ve benimle kalmıştın. Yine benimle kalsaydın ama sağlıklı ve mutlu olarak.. Kısacık ömründe bana ve babana çok şey öğrettin. 25 yaşımda hayatım boyunca hiç görmediğim, göremeyeceğim, sesini duyamayacağım, yaşasa nasıl biri olacağını bilemediğim bir insana ne denli bağlanabileceğimi yaşattın. Bundan sonra kalan tüm ömrümde seninle geçirdiğim 6 aya tutunarak yaşayacağım anneciğim. Seni yaşama bağlayacak tek bir bulgun olsaydı.. ben de sana ömrümü feda etseydim keşke. Yaşadığımız tüm olumsuzluklara rağmen sen bizim için seçilmiş en değerli mücevhersin. Geçmişe dönebilseydim ve bugünleri yaşayacağımı bilseydim yine senin annen olmayı seçerdim. Şimdi karnıma attığın son tekmeyle sana açıp dinlettiğim şarkılarla ve toprağınla avunuyorum. Seni cennete uğurlarken hiç ağlamadım anneciğim, hep gülümseyerek baktım sana. Çünkü sen çok güçlüydün, senin bu gücün karşısında benim güçsüz kalmam işten değildi. Sana vedalaşmadan önce dokunabilmek, sarılabilmek, örtünün üstünden dahi olsa seni öpmek, saçlarını hissetmek benim yaşadığım en güzel şeydi. Seni çok bekledim, çok sevdim, çok zor ayrıldım. Şimdi anneyi bekleme sırası sende. Cennette kavuşalım Gökdenizim.